Αν και ο όρος φυσικός δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί και γίνει πλήρως αποδεκτός σε όλο τον κόσμο του κρασιού, υπάρχει ήδη μια τεράστια τάση προς την κατανάλωση φυσικών κρασιών. Τα ελληνικά φυσικά κρασιά παράγονται με σταφύλια που προέρχονται από βιολογική ή βιοδυναμική καλλιέργεια, με ελάχιστες επεμβάσεις κατά την οινοποίηση, χωρίς χημικά ή φυτοφάρμακα, χωρίς τεχνητές ζύμες, βακτήρια, βιταμίνες, θρεπτικά συστατικά, οξέα ή θειώδη. Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα ο όρος φυσικά κρασιά δεν σημαίνει ότι τα κανονικά κρασιά δεν είναι φυσικά και επομένως δεν είναι ισάξια σε ποιότητα, αλλά τα φυσικά κρασιά έχουν μια διαφορετική συνολική φιλοσοφία παραγωγής που απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια στον αμπελώνα και κατά την οινοποίηση.

Οι παραγωγοί των ελληνικών φυσικών κρασιών βλέπουν το αμπέλι, τις ρίζες, το έδαφος, το περιβάλλον ως ένα ζωντανό πράγμα και αποφεύγουν τη χρήση οτιδήποτε δεν είναι ευεργετικό για την ευημερία του. Το ζητούμενο βέβαια είναι ότι κάθε μέθοδος παραγωγής δεν μπορεί να είναι άκαμπτη και να καθορίζεται από ένα πολύ αυστηρό σύνολο κανόνων. Πρόκειται για μια ζωντανή διαδικασία που θα χρειαστεί νέες καινοτόμες προσεγγίσεις προκειμένου να αποφευχθούν δύσκολες συνθήκες, όπως οι καιρικές συνθήκες, τα παράσιτα και οι διάφορες ασθένειες που μπορούν εύκολα να καταστρέψουν τη συνολική παραγωγή μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Δύο σημαντικές μέθοδοι παραγωγής χωρίς παρέμβαση κατά την οινοποίηση είναι πολύ σημαντικές σήμερα και ακολουθούνται από τους Έλληνες οινοπαραγωγούς που παράγουν φυσικά κρασιά. Οι μέθοδοι των παγκοσμίου φήμης δασκάλων της οινοποίησης Max Léglise και Jules Chauvet. Σύμφωνα με αυτές τις μεθόδους τα αμπέλια προέρχονται από παλιά δενδρύλλια που είναι άτρωτα στη φυλλοξήρα, έναν από τους χειρότερους εχθρούς για τα ίδια τα αμπέλια. Αυτά τα αμπέλια που συνήθως διαθέτουν μοναδικά χαρακτηριστικά λόγω της ηλικίας τους, παράγουν κρασιά που είναι εξαιρετικά, ενώ προσφέρουν τη δυνατότητα μηδενικής επέμβασης.